Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME

Yıl 2021, Cilt: 43 Sayı: 1, 104 - 135, 01.08.2022

Ayşe Abbasoğlu Özgören Taylan Acar

Öz

Bu çalışmada kümülatif kuşak doğurganlığı gibi farklı göstergeler ve çok değişkenli Poisson regresyon modelleri kullanılarak, kadınların iç göç hareketleriyle doğurganlıkları arasındaki ilişki incelenmektedir. Son Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması (TNSA) olan 2018 TNSA verilerinin kullanıldığı bu çalışmada göç eden kadınların göç etmeyenlere (kent veya kır yerlisi) göre doğurganlık davranışlarının nasıl farklılaştığı beş farklı hipoteze göre analiz edilmektedir. İki farklı göç tanımı kullanılmaktadır: (i) şimdiki ve çocuklukta ikamet edilen yerleşim yerleri karşılaştırılarak ve (ii) şimdiki ve bir önce ikamet edilen yerleşim yerleri karşılaştırılarak. Kent ve kır yerlisi kadınlara ek olarak, karşılaştırmalarda dört farklı göçmen kategorisi kullanılmaktadır:
kırdan kente, kırdan kıra, kentten kıra, kentten kente göç edenler. Çok değişkenli analiz sonuçlarına göre kır yerlisi veya kentten kıra ve kırdan kente göç etmiş kadınlar en fazla doğum yapan kadınlar olarak öne çıkmaktadır. Bulgularımıza göre kırdan kente ve kentten kıra göçenler için negatif seçilmişlik etkili olmaktadır. Kırsal bölgelerden kentsel bölgelere göçen kadınlar için, bulgularımız hem bozucu etki (ilk iki sene için) hem de adaptasyon yaklaşımlarını desteklemektedir. Kentten kıra göçenler için bozucu etki yerine, seçilmişlik etkili olmaktadır. Detaylı analizler ve farklı hipotezleri test etmemize olanak sağlayan güncel metodolojiler kullanan çalışmamızda, göç ve doğurganlık davranışlarını açıklamada kullanılan beş hipotezin, farklı kadın grupları için etkili oldukları görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

İç göç doğurganlık kadın 2018 TNSA Türkiye

Kaynakça

  • Acar, T. (2022). The role of educational attainment and educational pairings in women’s marriage behavior in Turkey. Women’s Studies International Forum, 93. https://doi.org/10.1016/j.wsif.2022.102616.
  • Andersson, G. (2004). Childbearing after migration: fertility patterns of foreignborn women in Sweden. International Migration Review, 38(2), 747–774. doi: 10.1111/j.1747-7379.2004.tb00216.x.
  • Ataca, B., Kağıtçıbaşı, C. & Diri, A. (2005). Turkish family and the value of children: Trends over time. The value of children in cross cultural perspective: Case studies from eight societies içinde, G. Trommsdorff & B. Nauck (Ed.), ss. 91–119. Lengerich, Almanya: Pabst Science.
  • Brockerhoff, M. (1995). Fertility and family planning in African cities: The impact of female migration. Journal of biosocial science, 27(3), 347-358.
  • Caldwell, J. (2005). On Net Intergenerational Wealth Flows: An Update. Population and Development Review, 31(4), 721-740.
  • Chattopadhyay, A., White, M. J. & Debpuur, C. (2006). Migrant fertility in Ghana: Selection versus adaptation and disruption as causal mechanisms. Population Studies 60(2): 189-203.
  • Corker, J. (2014). Urbanization and Demographic Change in Sub-Saharan Africa: Three essays on fertility and child mortality differentials in a rapidly urbanizing context. Publicly Accessible Penn Dissertations. 1243. http://repository.upenn.edu/edissertations/1243
  • Devlet İstatistik Enstitüsü. (1995). Türkiye Nüfusu, 1923-1994: Demografi Yapısı ve Gelişimi. DİE Yayınları. Yayın No. 1716. Ankara.
  • Devlet İstatistik Enstitüsü. (2000). 2000 Nüfus Sayımı: Nüfusun Toplumsal ve Ekonomik Özelllikleri, Devlet İstatistik Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
  • Erman, T. (1997). The Meaning of City Living for Rural Migrant Women and Their Role in Migration: The Case of Turkey. International Forum, 20 (2), 263-273.
  • Eryurt, M. A., Abbasoğlu Özgören, A., Yayla, Z. & Duman, M. Ö. (2015). Türkiye’de kadınların iç göç örüntüsü ve iç göç nedenleri. 2013 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması ileri analiz çalışması içinde, HUIPS, T.C. Kalkınma Bakanlığı & TUBITAK, 97–137. Ankara: Elma Teknik Basım.
  • Eryurt, M. A., Adalı, T. & Şahin, E. (2010). Türkiye’de Doğurganlığın Dönüşümü: Alt Nüfus Gruplarındaki Farklılaşmalar. Türkiye’de Doğurganlık, Üreme Sağlığı ve Yaşlılık, 2008 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması İleri Analiz Çalışması içinde, Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Sağlık Bakanlığı Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması Genel Müdürlüğü, Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı & TÜBİTAK, Ankara.
  • Eryurt, M. A. & Koç, İ. (2012). Internal Migration and Fertility in Turkey: KaplanMeier Survival Analysis. International Journal of Population Research, 2012. doi:10.1155/2012/329050.
  • Feliciano, C. (2005). Educational selectivity in US immigration: How do immigrants compare to those left behind?. Demography, 42(1), 131-152.
  • İlkkaracan, P. & İlkkaracan, İ. (1998). 1990’lar Türkiye’sinde Kadın ve Göç. 75 yılda Köylerden Şehirlere içinde, 305–322. İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (1982). The changing value of children in Turkey. Honolulu, Hawaii: East-West Center, Publication No. 60-E.
  • Kirk, D. & Pillet, B. (1998). Fertility levels, trends, and differentials in sub-Saharan Africa in the 1980s and 1990s. Studies in Family Planning, 29(1), 1-22.
  • Kogan, I. (2011). New immigrants―old disadvantage patterns? Labour market integration of recent immigrants into Germany. International Migration,49(1), 91-117.
  • Kulu, H. (2005). Migration and fertility: Competing hypotheses re-examined. European Journal of Population/Revue Européenne de Démographie, 21(1), 51–87. https ://doi.org/10.1007/s10680-005-3581-8.
  • Kulu, H., Milewski, N., Hannemann, T. & Mikolai, J. (2019). A decade of life-course research on fertility of immigrants and their descendants in Europe. Demographic Research, 40, 1345–1374. doi:10.4054/DemRes.2019.40.46.
  • Lee, B. S. & Pol, L. G. (1993). The influence of rural-urban migration on migrants’ fertility in Korea, Mexico and Cameroon. Population research and policy review, 12(1), 3-26.
  • Liao, P. J., Wang, P., Wang, Y. C. & Yip, C. (2020). Fertility and Internal Migration. FRB of St. Louis Working Paper.
  • Mason, K. O. (1997). Explaining Fertility Transitions. Demography, 34(4), 443-454.
  • Milewski, N. (2007). First child of immigrant workers and their descendants in West Germany: interrelation of events, disruption, or adaptation? Demographic Research, 17, 859–896. doi:10.4054/DemRes.2007.17.29.
  • Milewski, N. (2010). Immigrant fertility in West Germany: is there a socialization effect in transitions to second and third births? European Journal of Population, 26(3), 297–323. doi:10.1007/s10680-010-9211-0.
  • Mussino, E., Gabrielli, G., Paterno, A., Strozza, S. & Terzera, L. (2015). Motherhood of foreign women in Lombardy: testing the effects of migration by citizenship. Demographic Research, 33, 653–664. doi: 10.4054/DemRes.2015.33.23.
  • Özbay, F. (2015). Dünden bugüne: aile, kent ve nüfus. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Özbay, F. & Yücel, B. (2001). Türkiye’de göç hareketleri, devlet politikaları ve demografik yapı. Nüfus ve Kalkınma: Göç, Eğitim, Demokrasi, Yaşam Kalitesi içinde, F. Özbay, B. Yücel & İ. Sezai (Ed.). Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Ankara, 2001
  • Özgür, M. & Aydın, O. (2010). Türkiye’de kadın evlilik göçü. e-Journal of New World Sciencies Academy Nature Sciences, 5(1), 18-31.
  • Reed H. E., Andrzejewski, C. S. & White, M. J. (2010). Men’s and women’s migration in coastal Ghana: An event history analysis. Demogr Res., 22, 771-812. doi:10.4054/DemRes.2010.22.25.
  • Selim, S. & Bilgin, D. (2018). Türkiye’de Göç Edenlerin Doğurganlık Davranışında Bozucu Etki, Seçicilik ve Adaptasyon Hipotezlerinin Rekabeti: Bir Sayma Veri Modeli. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 18. EYİ Özel Sayı, 753–772. doi:10.18092/ulikidince.344835.
  • Shorter, F. C. (1969). Information on Fertility, Mortality, and Population Growth in Turkey. Turkish Demography Proceedings of a Conference içinde, F.C. Shorter, & B. Güvenç (Ed). Ankara: HÜNEE.
  • Toulemon, L. (2004). Fertility among immigrant women: new data, a new approach. Population and Societies, 400.http://www.ined.fr/en/publications/pop_soc/bdd/publi catio n/540/.
  • Toulemon, L. (2006). Fertility among immigrant women in France: New Data, a new approach. Population Association of American 2006 Konferansı, Los Angeles,California, 30 Mart 30–1 Nisan 2006.
  • Tønnessen, M. & Wilson, B. (2020). Visualising Immigrant Fertility -- Profiles of Childbearing and their Implications for Migration Research. Int. Migration & Integration. doi:10.1007/s12134-020-00762-5
  • TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) (2021). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) sonuçları, 2014-2020.
  • White, M. J., Moreno, L. & Guo, S. (1995). The interrelationship of fertility and migration in Peru: A hazards model analysis, International Migration Review,29(2): 492–514.
  • White, M. J., Tagoe, E., Stiff, C., Adazu, K. & Smith, D. J. (2005). Urbanization and the fertility transition in Ghana. Population Research and Policy Review, 24(1), 59-83.

FEMALE MIGRATION AND FERTILITY IN TURKEY: REASSESSMENT USING 2018-TDHS

Yıl 2021, Cilt: 43 Sayı: 1, 104 - 135, 01.08.2022

Ayşe Abbasoğlu Özgören Taylan Acar

Öz

This study examines the associations between female internal migration and fertility using different indicators such as cumulative cohort fertility visualizations and multivariate Poisson models. Using data from the most recent Turkey Demographic and Health Survey (TDHS), 2018 TDHS, we analyze how migrant women’s fertility behaviors vary compared to those of non-migrant (urban or rural native) women based on five different hypotheses. We use two different migrant definitions by: (i) comparing current and childhood places of residence, and (ii) comparing current and previous places of residence. In addition to urban native and rural native women, four migrant categories are defined: rural-urban, rural-rural, urban-rural, and urban-urban migrants. Our
multivariate analysis results imply that compared to rural natives, urban-rural and rural-urban migrant women are more likely to have births. Our findings support for negative selectivity among rural-urban and urban-rural migrants. For migration from rural to urban areas, we provide support for both disruption (first two years) and adaptation hypotheses in the long run. For urban-rural migrants, we see no disruption effects but selection effects. Overall, by providing more detailed analyses and up-to-date methodologies, our findings provide support for all five hypotheses for different groups of migrant women in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Internal migration fertility women 2018 TDHS Turkey

Kaynakça

  • Acar, T. (2022). The role of educational attainment and educational pairings in women’s marriage behavior in Turkey. Women’s Studies International Forum, 93. https://doi.org/10.1016/j.wsif.2022.102616.
  • Andersson, G. (2004). Childbearing after migration: fertility patterns of foreignborn women in Sweden. International Migration Review, 38(2), 747–774. doi: 10.1111/j.1747-7379.2004.tb00216.x.
  • Ataca, B., Kağıtçıbaşı, C. & Diri, A. (2005). Turkish family and the value of children: Trends over time. The value of children in cross cultural perspective: Case studies from eight societies içinde, G. Trommsdorff & B. Nauck (Ed.), ss. 91–119. Lengerich, Almanya: Pabst Science.
  • Brockerhoff, M. (1995). Fertility and family planning in African cities: The impact of female migration. Journal of biosocial science, 27(3), 347-358.
  • Caldwell, J. (2005). On Net Intergenerational Wealth Flows: An Update. Population and Development Review, 31(4), 721-740.
  • Chattopadhyay, A., White, M. J. & Debpuur, C. (2006). Migrant fertility in Ghana: Selection versus adaptation and disruption as causal mechanisms. Population Studies 60(2): 189-203.
  • Corker, J. (2014). Urbanization and Demographic Change in Sub-Saharan Africa: Three essays on fertility and child mortality differentials in a rapidly urbanizing context. Publicly Accessible Penn Dissertations. 1243. http://repository.upenn.edu/edissertations/1243
  • Devlet İstatistik Enstitüsü. (1995). Türkiye Nüfusu, 1923-1994: Demografi Yapısı ve Gelişimi. DİE Yayınları. Yayın No. 1716. Ankara.
  • Devlet İstatistik Enstitüsü. (2000). 2000 Nüfus Sayımı: Nüfusun Toplumsal ve Ekonomik Özelllikleri, Devlet İstatistik Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
  • Erman, T. (1997). The Meaning of City Living for Rural Migrant Women and Their Role in Migration: The Case of Turkey. International Forum, 20 (2), 263-273.
  • Eryurt, M. A., Abbasoğlu Özgören, A., Yayla, Z. & Duman, M. Ö. (2015). Türkiye’de kadınların iç göç örüntüsü ve iç göç nedenleri. 2013 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması ileri analiz çalışması içinde, HUIPS, T.C. Kalkınma Bakanlığı & TUBITAK, 97–137. Ankara: Elma Teknik Basım.
  • Eryurt, M. A., Adalı, T. & Şahin, E. (2010). Türkiye’de Doğurganlığın Dönüşümü: Alt Nüfus Gruplarındaki Farklılaşmalar. Türkiye’de Doğurganlık, Üreme Sağlığı ve Yaşlılık, 2008 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması İleri Analiz Çalışması içinde, Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Sağlık Bakanlığı Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması Genel Müdürlüğü, Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı & TÜBİTAK, Ankara.
  • Eryurt, M. A. & Koç, İ. (2012). Internal Migration and Fertility in Turkey: KaplanMeier Survival Analysis. International Journal of Population Research, 2012. doi:10.1155/2012/329050.
  • Feliciano, C. (2005). Educational selectivity in US immigration: How do immigrants compare to those left behind?. Demography, 42(1), 131-152.
  • İlkkaracan, P. & İlkkaracan, İ. (1998). 1990’lar Türkiye’sinde Kadın ve Göç. 75 yılda Köylerden Şehirlere içinde, 305–322. İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (1982). The changing value of children in Turkey. Honolulu, Hawaii: East-West Center, Publication No. 60-E.
  • Kirk, D. & Pillet, B. (1998). Fertility levels, trends, and differentials in sub-Saharan Africa in the 1980s and 1990s. Studies in Family Planning, 29(1), 1-22.
  • Kogan, I. (2011). New immigrants―old disadvantage patterns? Labour market integration of recent immigrants into Germany. International Migration,49(1), 91-117.
  • Kulu, H. (2005). Migration and fertility: Competing hypotheses re-examined. European Journal of Population/Revue Européenne de Démographie, 21(1), 51–87. https ://doi.org/10.1007/s10680-005-3581-8.
  • Kulu, H., Milewski, N., Hannemann, T. & Mikolai, J. (2019). A decade of life-course research on fertility of immigrants and their descendants in Europe. Demographic Research, 40, 1345–1374. doi:10.4054/DemRes.2019.40.46.
  • Lee, B. S. & Pol, L. G. (1993). The influence of rural-urban migration on migrants’ fertility in Korea, Mexico and Cameroon. Population research and policy review, 12(1), 3-26.
  • Liao, P. J., Wang, P., Wang, Y. C. & Yip, C. (2020). Fertility and Internal Migration. FRB of St. Louis Working Paper.
  • Mason, K. O. (1997). Explaining Fertility Transitions. Demography, 34(4), 443-454.
  • Milewski, N. (2007). First child of immigrant workers and their descendants in West Germany: interrelation of events, disruption, or adaptation? Demographic Research, 17, 859–896. doi:10.4054/DemRes.2007.17.29.
  • Milewski, N. (2010). Immigrant fertility in West Germany: is there a socialization effect in transitions to second and third births? European Journal of Population, 26(3), 297–323. doi:10.1007/s10680-010-9211-0.
  • Mussino, E., Gabrielli, G., Paterno, A., Strozza, S. & Terzera, L. (2015). Motherhood of foreign women in Lombardy: testing the effects of migration by citizenship. Demographic Research, 33, 653–664. doi: 10.4054/DemRes.2015.33.23.
  • Özbay, F. (2015). Dünden bugüne: aile, kent ve nüfus. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Özbay, F. & Yücel, B. (2001). Türkiye’de göç hareketleri, devlet politikaları ve demografik yapı. Nüfus ve Kalkınma: Göç, Eğitim, Demokrasi, Yaşam Kalitesi içinde, F. Özbay, B. Yücel & İ. Sezai (Ed.). Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Ankara, 2001
  • Özgür, M. & Aydın, O. (2010). Türkiye’de kadın evlilik göçü. e-Journal of New World Sciencies Academy Nature Sciences, 5(1), 18-31.
  • Reed H. E., Andrzejewski, C. S. & White, M. J. (2010). Men’s and women’s migration in coastal Ghana: An event history analysis. Demogr Res., 22, 771-812. doi:10.4054/DemRes.2010.22.25.
  • Selim, S. & Bilgin, D. (2018). Türkiye’de Göç Edenlerin Doğurganlık Davranışında Bozucu Etki, Seçicilik ve Adaptasyon Hipotezlerinin Rekabeti: Bir Sayma Veri Modeli. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 18. EYİ Özel Sayı, 753–772. doi:10.18092/ulikidince.344835.
  • Shorter, F. C. (1969). Information on Fertility, Mortality, and Population Growth in Turkey. Turkish Demography Proceedings of a Conference içinde, F.C. Shorter, & B. Güvenç (Ed). Ankara: HÜNEE.
  • Toulemon, L. (2004). Fertility among immigrant women: new data, a new approach. Population and Societies, 400.http://www.ined.fr/en/publications/pop_soc/bdd/publi catio n/540/.
  • Toulemon, L. (2006). Fertility among immigrant women in France: New Data, a new approach. Population Association of American 2006 Konferansı, Los Angeles,California, 30 Mart 30–1 Nisan 2006.
  • Tønnessen, M. & Wilson, B. (2020). Visualising Immigrant Fertility -- Profiles of Childbearing and their Implications for Migration Research. Int. Migration & Integration. doi:10.1007/s12134-020-00762-5
  • TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) (2021). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) sonuçları, 2014-2020.
  • White, M. J., Moreno, L. & Guo, S. (1995). The interrelationship of fertility and migration in Peru: A hazards model analysis, International Migration Review,29(2): 492–514.
  • White, M. J., Tagoe, E., Stiff, C., Adazu, K. & Smith, D. J. (2005). Urbanization and the fertility transition in Ghana. Population Research and Policy Review, 24(1), 59-83.
Toplam 38 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ayşe Abbasoğlu Özgören 0000-0002-6106-4839

Taylan Acar Bu kişi benim 0000-0001-6168-3472

Yayımlanma Tarihi 1 Ağustos 2022
Gönderilme Tarihi 22 Mart 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 43 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Abbasoğlu Özgören, A., & Acar, T. (2022). TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME. Nüfusbilim Dergisi, 43(1), 104-135.
AMA Abbasoğlu Özgören A, Acar T. TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME. Nüfusbilim Dergisi. Ağustos 2022;43(1):104-135.
Chicago Abbasoğlu Özgören, Ayşe, ve Taylan Acar. “TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME”. Nüfusbilim Dergisi 43, sy. 1 (Ağustos 2022): 104-35.
EndNote Abbasoğlu Özgören A, Acar T (01 Ağustos 2022) TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME. Nüfusbilim Dergisi 43 1 104–135.
IEEE A. Abbasoğlu Özgören ve T. Acar, “TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME”, Nüfusbilim Dergisi, c. 43, sy. 1, ss. 104–135, 2022.
ISNAD Abbasoğlu Özgören, Ayşe - Acar, Taylan. “TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME”. Nüfusbilim Dergisi 43/1 (Ağustos 2022), 104-135.
JAMA Abbasoğlu Özgören A, Acar T. TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME. Nüfusbilim Dergisi. 2022;43:104–135.
MLA Abbasoğlu Özgören, Ayşe ve Taylan Acar. “TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME”. Nüfusbilim Dergisi, c. 43, sy. 1, 2022, ss. 104-35.
Vancouver Abbasoğlu Özgören A, Acar T. TÜRKİYE’DE KADIN GÖÇÜ VE DOĞURGANLIK: 2018 TNSA İLE YENİDEN DEĞERLENDİRME. Nüfusbilim Dergisi. 2022;43(1):104-35.
 Kapak Resmi İndir