Abstract
Objective: The aim of this study, is to evaluate the epidemiologic and clinical of pregnancy cases who are
nulliparous and postdate with labor induction of prostaglandin E2
(dinoprostone) in the last 2 years in our
hospital.
Materials and Methods: In my study, I examined 136 nullipar pregnants who were given induction with
dinoprostone due to postdate (gestational week ≥ 41 weeks).
Results: The rate of cesarean delivery who dinoprostone applied, in nulliparous and postdate pregnancies
was 31.6 %. The patients who delivered vaginally after dinoprostone induction were compared with those
who delivered by cesarean section after dinoprostone induction. Fetal distress (48.8 %), failure for labor
progression (32.5 %) and cephalopelvic disproportion (18.6 %) were the most frequent indications for
cesarean delivery. The rates of neonatal intensive care needs in the postpartum period were 3.2 % in the
vaginal delivery group and 4.6 % in the cesarean delivery group, approximately were similar for both groups.
Conclusion: Dinoprostone is safe and efficient agent used for cervical maturation and labor induction at
References
- 1. Crane JM. Factors predicting labor induction success: a critical analysis. Clin Obstet Gynecol 2006;49:573-84. 2. World Health Organization. WHO recommendations for induction of Labour. Vol. 1. Geneva, Switzerland.WHO 2011; p: 19–19. 3. Ashton DM. Elective delivery at less than 39 weeks. Curr Opin Obstet Gynecol 2010; 22: 506-10. 4. Yount SM, Lassiter N. The pharmacology of prostaglandins for induction of labor. J Midwifery Womens Health 2013;58:133-44. 5. Yörük Ö, Öksüzoğlu A, Engin-Üstün Y, Aktulay A, Yapar Eyi EG, Erkaya S. Bishop skoru 4 ve altında olan gebelerde doğum indüksiyonunda dinoproston ve oksitosin kullanılmasının karşılaştırılması. Perinatoloji Dergisi 2013;21:107-12. 6. Cetinkaya SE, Söylemez F. Doğum İndüksiyonunda Bașarıyı Etkileyen Faktörler ve Doğum İndüksiyonu Yöntemleri. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası 2013;66(1):25-32. 7. Guerra GV, Cecatti JG, Souza JP, Faúndes A, Morais SS, Gülmezoglu AM, et al. Elective induction versus spontaneous labour in Latin America. Bull World Health Organ 2011;89:657-65. 8. Maged AM, El-Semary AM, Marie HM, Belal DS, Hany A, Taymour MA, et al. Effect of maternal obesity on labor induction in postdate pregnancy. Arch Gynecol Obstet 2018 Apr 2; p: 1-6. 9. Tsvieli O, Sergienko R, Sheiner E. Risk factors and perinatal outcome of pregnancies complicated with cephalopelvic disproportion: a population based study. Arch Gynecol Obstet 2012;285:931-6. 10. Mozurkewich EL, Chilimigras JL, Berman DR, Perni UC, Romero VC, King VJ, et al. Methods of induction of labour: a systematic review. BMC Pregnancy Childbirth 2011;11:84.
Abstract
Amaç: Bu çalışmanın amacı, hastanemizde son iki yılda prostaglandin E2
(dinoproston) ile doğum indüksiyonu uygulanan günaşımı ve nullipar gebelik olgularının epidemiyolojik ve klinik olarak değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamda gün aşımı (gebelik haftası ≥ 41 hafta) nedeniyle dinoproston ile doğum
indüksiyonu almış 136 nullipar gebe değerlendirildi.
Bulgular: Dinoproston uygulanan günaşımı ve nullipar gebelerde sezaryenle doğum oranı % 31.6 olarak
bulundu. Dinoproston indüksiyonu sonrası vajinal doğum (NVD) yapanlarla dinoproston sonrası sezaryen
doğum (C/S) yapan hastalar kıyaslandı. Fetal distres (% 48.8), ilerlemeyen eylem (% 32.5) ve sefalopelvik
uyumsuzluk (% 18.6), sezaryenle doğumlarda en sık görülen endikasyonlardı. Postpartum dönemde yenidoğan yoğunbakım ihtiyacı oranları, normal doğum yapanlarda % 3.2, sezaryenle doğum yapanlarda % 4.6 idi
ve her iki grup için de benzerdi.
Sonuç: Dinoproston, nullipar gebelerde servikal olgunluğu sağlamak ve doğum indüksiyonu için kullanılan
güvenilir ve etkili bir ajandır. Fetal distres sebebiyle sezaryen oranlarını arttırmaktadır.
References
- 1. Crane JM. Factors predicting labor induction success: a critical analysis. Clin Obstet Gynecol 2006;49:573-84. 2. World Health Organization. WHO recommendations for induction of Labour. Vol. 1. Geneva, Switzerland.WHO 2011; p: 19–19. 3. Ashton DM. Elective delivery at less than 39 weeks. Curr Opin Obstet Gynecol 2010; 22: 506-10. 4. Yount SM, Lassiter N. The pharmacology of prostaglandins for induction of labor. J Midwifery Womens Health 2013;58:133-44. 5. Yörük Ö, Öksüzoğlu A, Engin-Üstün Y, Aktulay A, Yapar Eyi EG, Erkaya S. Bishop skoru 4 ve altında olan gebelerde doğum indüksiyonunda dinoproston ve oksitosin kullanılmasının karşılaştırılması. Perinatoloji Dergisi 2013;21:107-12. 6. Cetinkaya SE, Söylemez F. Doğum İndüksiyonunda Bașarıyı Etkileyen Faktörler ve Doğum İndüksiyonu Yöntemleri. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası 2013;66(1):25-32. 7. Guerra GV, Cecatti JG, Souza JP, Faúndes A, Morais SS, Gülmezoglu AM, et al. Elective induction versus spontaneous labour in Latin America. Bull World Health Organ 2011;89:657-65. 8. Maged AM, El-Semary AM, Marie HM, Belal DS, Hany A, Taymour MA, et al. Effect of maternal obesity on labor induction in postdate pregnancy. Arch Gynecol Obstet 2018 Apr 2; p: 1-6. 9. Tsvieli O, Sergienko R, Sheiner E. Risk factors and perinatal outcome of pregnancies complicated with cephalopelvic disproportion: a population based study. Arch Gynecol Obstet 2012;285:931-6. 10. Mozurkewich EL, Chilimigras JL, Berman DR, Perni UC, Romero VC, King VJ, et al. Methods of induction of labour: a systematic review. BMC Pregnancy Childbirth 2011;11:84.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Health Care Administration |
| Journal Section | Original Research |
| Authors | |
| Publication Date | March 26, 2019 |
| Published in Issue | Year 2019 Volume: 9 Issue: 1 |